Britse afvalverbranding

Britse afvalverbranding

Er zijn protesten geweest tegen branden in de buitenwijken van Londen, in gemeenschappen zoals Maury Valley en in het Lake District van Ontario.

De technologie op het gebied van afvalbeheer in Groot-Brittannië blijft ver achter bij de rest van Europa vanwege het grote aantal stortplaatsen waarover het land beschikt. Door de Europese Unie is een afvalstortplaats (TheLandfillDirective) aangegaan met de Britse regering om de wetgeving inzake afvalbeheer te beheren, inclusief een stortbelasting en een handelssysteem voor stortplaatsrechten (LandfillAllowanceTradingScheme). De wetgeving heeft tot doel de uitstoot van broeikasgassen door stortplaatsen te verminderen door gebruik te maken van alternatieve methoden voor afvalverwerking. Het standpunt van de Britse regering is dat verbranding geleidelijk een grotere rol zal gaan spelen in de omgang met stedelijk afval en de energievoorziening. In 2008 werden bijna 100 locaties in Groot-Brittannië geïdentificeerd als potentiële locaties voor toekomstige afvalverbrandingsinstallaties. Deze locaties zijn ook door Britse ngo’s in kaart gebracht.


De geschiedenis van de verbranding van stedelijk vast afval (MSW) is nauw verbonden met de geschiedenis van stortplaatsen en andere vormen van afvalverwijdering. Bij het beoordelen van de voordelen van afvalverbranding is het onvermijdelijk om deze te vergelijken met andere methoden voor afvalverwerking. Sinds de jaren zeventig hebben veranderingen in recycling en andere manieren om afval te verwijderen de perceptie van de voor- en nadelen van verbranding veranderd. Sinds de jaren negentig zijn ook andere afvalverwerkingstechnologieën volwassen geworden en praktisch geworden.